Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie tyle sprawozdanie z wyprawy, co hołd złożony bratu. Ciekawie robi się jednak dopiero w drugiej części, gdy bracia zostają sami tuż przed zdobyciem szczytu. Od tej chwili w relacji pojawiają się autentyczne emocje, wcześniejsze ponad 100 stron jest po prostu nijakie.
Nie jest to jednak książka na poziomie podobnych polskich publikacji.

Nie tyle sprawozdanie z wyprawy, co hołd złożony bratu. Ciekawie robi się jednak dopiero w drugiej części, gdy bracia zostają sami tuż przed zdobyciem szczytu. Od tej chwili w relacji pojawiają się autentyczne emocje, wcześniejsze ponad 100 stron jest po prostu nijakie.
Nie jest to jednak ...

Rozwiń

Zwiń

Uwielbiam książki, które o wielkich, trudnych, może nawet nudnych sprawach opowiadają w sposób tak pasjonujący. Taką książką jest też "Krew królów" Thorwalda czy "Dżuma i cholera" Deville'a.
Czyta się jednym tchem, choć tematyka jest bolesna. Otwiera oczy na pewne kwestie, do niektórych potrafi również zachować zdrowy dystans.
Historia przez duże H, a także literatura przez duże L.

Uwielbiam książki, które o wielkich, trudnych, może nawet nudnych sprawach opowiadają w sposób tak pasjonujący. Taką książką jest też "Krew królów" Thorwalda czy "Dżuma i cholera" Deville'a.
Czyta się jednym tchem, choć tematyka jest bolesna. Otwiera oczy na pewne kwest...

Rozwiń

Zwiń

Bez wcześniejszego sprawdzenia, długo zastanawiałem się czy jest to powieść czy reportaż. Nie wiem czy mój odbiór byłby inny, gdyby była to fabuła, natomiast jak na reportaż, z dzisiejszej perspektywy jest to tekst dość suchy, niezbyt wciągający, mimo wydarzeń, które miały miejsce.
Nie do porównania ze współczesnymi relacjami w stylu Broad Peaku. Niewykorzystany potencjał.

Bez wcześniejszego sprawdzenia, długo zastanawiałem się czy jest to powieść czy reportaż. Nie wiem czy mój odbiór byłby inny, gdyby była to fabuła, natomiast jak na reportaż, z dzisiejszej perspektywy jest to tekst dość suchy, niezbyt wciągający, mimo wydarzeń, które miały miejsce.
Nie do ...

Rozwiń

Zwiń

Pod formą krótkich, często zabawnych notatek, kryją się głębsze myśli i ogólne prawdy. Lapidarne, ascetyczne rozdzialiki w formie prasowych notatek, i to takich z dalszych stron, gdy trzeba upychać jak najwięcej znaków na małej przestrzeni. Nietypowo, przyjemnie (choć przeważnie smutno i krwiście), ciekawe teksty.

Pod formą krótkich, często zabawnych notatek, kryją się głębsze myśli i ogólne prawdy. Lapidarne, ascetyczne rozdzialiki w formie prasowych notatek, i to takich z dalszych stron, gdy trzeba upychać jak najwięcej znaków na małej przestrzeni. Nietypowo, przyjemnie (choć przeważnie smutno i k...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli to było możliwe, to chyba się udało, by "Ciała" były jeszcze bardziej intymnym i przejmującym tekstem niż "Bliscy". Bywa niekomfortowo, ciasno, tu i tam uwiera, ale przez cały czas otrzymujemy jakościową literaturę i rozliczenie się pisarki z życiem.
Książka nie na raz, wracać trzeba kilkukrotnie, po 10-15 stron, bo inaczej nas przytłoczy, ale pędząc nie zauważymy też jej sensu, głębi i dramatu.

Jeśli to było możliwe, to chyba się udało, by "Ciała" były jeszcze bardziej intymnym i przejmującym tekstem niż "Bliscy". Bywa niekomfortowo, ciasno, tu i tam uwiera, ale przez cały czas otrzymujemy jakościową literaturę i rozliczenie się pisarki z życiem.
Książka nie n...

Rozwiń

Zwiń

Chciałem zacząć moją przygodę z Proustem od czegoś o niewielkiej objętości, by poznać jego styl, sposób pisania i myślenia, zanim sięgnę po "W poszukiwaniu straconego czasu". Przed zakupem nie sprawdziłem informacji, czym ta publikacja jest, no i natrafiłem na streszczenie jednego z wątków "W poszukiwaniu...". Nie o to mi chodziło w kontekście poznania twórczości pisarza, natomiast informacja o obecności w jego największym dziele obrazu Vermeera jest dodatkowym argumentem za podjęciem lektury całości tego słynnego tytułu. I to jest plus!

Chciałem zacząć moją przygodę z Proustem od czegoś o niewielkiej objętości, by poznać jego styl, sposób pisania i myślenia, zanim sięgnę po "W poszukiwaniu straconego czasu". Przed zakupem nie sprawdziłem informacji, czym ta publikacja jest, no i natrafiłem na streszczenie jedneg...

Rozwiń

Zwiń

Świetny wybór tekstów, wśród których są oczywiście i słabsze, i lepsze, jednak przeciętny poziom opowiadań jest co najmniej wysoki. W niektórych wyczuwam nutę tego, co tak lubię - marquezowania.
Wśród moich ulubionych są: "Podniebny spisek", "Rzeźnia" czy "Szalony pęd".

Świetny wybór tekstów, wśród których są oczywiście i słabsze, i lepsze, jednak przeciętny poziom opowiadań jest co najmniej wysoki. W niektórych wyczuwam nutę tego, co tak lubię - marquezowania.
Wśród moich ulubionych są: "Podniebny spisek", "Rzeźnia" czy "Szalony ...

Rozwiń

Zwiń

Przystępowałem do lektury z odcieniem wątpliwości wynikającym z informacji o niepewności autora co do jakości tego tekstu. Zupełnie niepotrzebnie. Choć czytywałem lepsze powieści GGM, to tej również niczego nie brakuje, a wciągająca czytelnika kompozycja, powodująca uczucie zacieśniania się i gęstnienia fabuły wraz ze zbliżaniem się do końca, w połączeniu z ostatnim akapitem tworzą jakościową powieść, w której doszukamy się tego, co kochamy u kolumbijskiego mistrza.
Choć nad całą - zbyt krótką - lekturą unosiła się smutna myśl, że jest to zapewne ostatni jego tekst, jaki trafi w nasze ręce.

Przystępowałem do lektury z odcieniem wątpliwości wynikającym z informacji o niepewności autora co do jakości tego tekstu. Zupełnie niepotrzebnie. Choć czytywałem lepsze powieści GGM, to tej również niczego nie brakuje, a wciągająca czytelnika kompozycja, powodująca uczucie zacieśniania si...

Rozwiń

Zwiń

Opowieść o azjatyckich 30- i 40-latkach, których rzeczywistość nijak ma się do marzeń z dawnych lat. Ich życie sprowadza się do powtarzalnych, banalnych czynności, które nie dają satysfakcji i nie pozwalają na rozwój.
Dlaczego tylko 3*? Bo w gruncie rzeczy jest to opowieść bezjajeczna. Może wynika to z jej azjatyckości i mojego niezrozumienia mentalności dalekowschodnich rówieśników? Może próba przeniesienia tej historii w nasze realia jej zaszkodziła? Może gdzieś umykają jej głębokie sensy, a niuanse ulegają rozcieńczeniu? W każdym razie mnie ta historia nie ujęła, a działania podejmowane przez bohaterów w celu zmiany życia wydały się abstrakcyjne i rozminięte z rzeczywistością.

Opowieść o azjatyckich 30- i 40-latkach, których rzeczywistość nijak ma się do marzeń z dawnych lat. Ich życie sprowadza się do powtarzalnych, banalnych czynności, które nie dają satysfakcji i nie pozwalają na rozwój.
Dlaczego tylko 3*? Bo w gruncie rzeczy jest to opowieść bezjajeczna. Moż...

Rozwiń

Zwiń